Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

im Tale

  • 1 Níl oritúr(um) aliás, nil órtum tále faténtes

    Признавая, что ничто подобное никогда не возникнет и не возникало.
    Гораций, "Послания", II, 1, 15-17:
    Níl oritúr(um) aliás, nil órtum tále faténtes.
    Только тебя одного спешим мы почтить и при жизни,
    Ставим тебе алтари, чтобы клясться тобою как богом,
    Веря - ничто не взойдет тебе равное и не всходило.
    (Перевод Н. Гинцбурга)
    - Послание Горация обращено к Августу.
    Мы - больше всего на свете желаем быть в состоянии разговаривать с британским королём, не льстя ему, разговаривать тем языком, которым не раз говаривали с римским императором, nil oriturum alias, nil ortum tale fatentes. [ Болингброк, английский политический писатель XVIII века, вкладывает в эту строку превратный смысл. - авт. ] (Болингброк, Идея о Короле-Патриоте.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Níl oritúr(um) aliás, nil órtum tále faténtes

  • 2 Sibi gratulentur mortāles, tale tantumque extitisse humāni generis decus

    Да возрадуются смертные, что существовало такое украшение человеческого рода.
    Фраза из эпитафии на памятнике Ньютону в Вестминстерском аббатстве, в Англии.
    Родные и наследники Ньютона воздвигли в аббатстве великолепный памятник усопшему. Длинная латинская эпитафия на этом монументе закончена знаменитым изречением, которое да послужит девизом нашего юбилейного торжества: sibi grdtulentur mortales, tale tantumque extitisse humani generis decus. (А. Г. Столетов, Жизнь и личность Ньютона.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sibi gratulentur mortāles, tale tantumque extitisse humāni generis decus

  • 3 talis

    , tale (m = f,n)
      такой (по качеству)

    Dictionary Latin-Russian new > talis

  • 4 talis

    tālis, tāle tel, pareil, semblable, de ce genre, de telle nature.    - cf. gr. τηλίκος.    - tali modo: de la façon suivante.    - talia dixit: il s'exprima à peu près ainsi. sine sociis nemo quicquam tale conatur, Cic.: personne n'entreprend un coup de ce genre sans avoir des associés.    - talis... qualis...: tel... que...    - cf. gr. τοιοῦτος... οἷος.    - qualis vis videri, talis esto: sois tel que tu veux paraître.    - qualis mater, talis filia: telle mère, telle fille.    - talis... atque (ac): tel... que...    - faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio,Ter. Phorm.: je me charge de le frapper de la même infortune que celui-ci.    - ille honos paucis delatus est tali voluntate ac (atque) mihi: cet honneur a été décerné à peu d'hommes avec le même empressement qu'à moi.    - talis est ut jure laudetur (talis est qui jure laudetur): il a de telles qualités qu'il est juste de le louer.    - tot et tales viri, Cic.: tant d'hommes d'une si grande valeur.    - pro tali facinore, Cic.: pour une action si noire.
    * * *
    tālis, tāle tel, pareil, semblable, de ce genre, de telle nature.    - cf. gr. τηλίκος.    - tali modo: de la façon suivante.    - talia dixit: il s'exprima à peu près ainsi. sine sociis nemo quicquam tale conatur, Cic.: personne n'entreprend un coup de ce genre sans avoir des associés.    - talis... qualis...: tel... que...    - cf. gr. τοιοῦτος... οἷος.    - qualis vis videri, talis esto: sois tel que tu veux paraître.    - qualis mater, talis filia: telle mère, telle fille.    - talis... atque (ac): tel... que...    - faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio,Ter. Phorm.: je me charge de le frapper de la même infortune que celui-ci.    - ille honos paucis delatus est tali voluntate ac (atque) mihi: cet honneur a été décerné à peu d'hommes avec le même empressement qu'à moi.    - talis est ut jure laudetur (talis est qui jure laudetur): il a de telles qualités qu'il est juste de le louer.    - tot et tales viri, Cic.: tant d'hommes d'une si grande valeur.    - pro tali facinore, Cic.: pour une action si noire.
    * * *
        Talis, et hoc tale. Cic. Tel.
    \
        Aliquid tale putaui fore. Cic. Quelque telle chose.
    \
        Honos talis paucis est delatus ac mihi. Cic. Tel qu'à moy.
    \
        Clodium existima ciuem talem, qualis et prudentissimus et fortuna optima esse debet. Cic. Tel que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > talis

  • 5 talis

    tālis, e, adj. [demonstr. stem to-, cf. Gr. têlikos], such, of such a kind, nature, or quality, such like; with a corresp. qualis, atque, ut, qui, or absol.
    I.
    Ingen.
    A.
    With correlatives.
    1.
    With qualis:

    talis est quaeque res publica, qualis ejus aut natura aut voluntas, qui illam regit,

    Cic. Rep. 1, 31, 47:

    ut facillime, quales simus, tales esse videamur,

    id. Off. 2, 13, 44:

    cum esset talis, qualem te esse video,

    id. Mur. 14, 32; id. Rep. 1, 26, 41:

    quale solet viscum virere... Talis erat species,

    Verg. A. 6, 208; cf. Cic. Rep. 1, 31, 47.—
    2.
    With atque:

    faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio,

    Ter. Phorm. 5, 8 (9), 39:

    honos tali populi Romani voluntate paucis est delatus ac mihi,

    Cic. Vatin. 4, 10.—
    3.
    With ut:

    tales nos esse putamus, ut jure laudemur,

    Cic. Off. 1, 26, 91:

    nunc rationem videtis esse talem, ut, etc.,

    id. Rep. 2, 22, 39:

    talia esse scio, ut, etc.,

    Liv. 42, 42, 7.—
    4.
    With qui:

    talem te esse oportet, qui primum te ab impiorum civium societate sejungas,

    Cic. Fam. 10, 6, 3:

    ultima talis erit, quae mea prima fides,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 34; Stat. Th. 2, 170.—
    B.
    Absol.
    1.
    In gen., such, the like: sin est probus (Cresphontes maritus meus), Cur talem invitam invitum cogis linquere? Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 158 Vahl.):

    quoi in re tali jam subvenisti antidhac,

    Plaut. Aul. 2, 8, 26:

    aliquid tale putavi fore,

    Cic. Att. 16, 8, 2:

    tantum abest, ut et ipsi tale quicquam facturi fueritis,

    Liv. 26, 31, 5:

    a quo tale quid dictum referretur,

    id. 5, 1, 7:

    quod erit ejusmodi, nihil ut tale ullā in re publicā reperiatur,

    Cic. Rep. 2, 23, 42:

    omnem legem esse laudabilem, quibusdam talibus argumentis docent,

    id. Leg. 2, 5, 11; cf. id. Univ. 7:

    haec taliaque vociferantes,

    Liv. 5, 2, 13; cf. Tac. A. 11, 24:

    nil metuens tale,

    Ov. Tr. 5, 12, 67.—
    2.
    Esp., in discourse, etc., referring to something that follows, the following, as follows, such as this, etc.: talia commemorat lacrimans, exterrita somno: Eurydica, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 37 Vahl.):

    talia fatur: Salve, etc.,

    Verg. A. 5, 79; 1, 559; 6, 372:

    talia tum placido Saturnius edidit ore: dicite, etc.,

    Ov. M. 8, 703:

    id tale est: occidisti hominem, etc.,

    Quint. 7, 1, 6; cf. id. 5, 10, 82; 9, 2, 41:

    quae talia,

    Verg. A. 7, 21; 10, 298:

    tali modo liberatus est,

    as follows, Nep. Cim. 2, 1.—
    II.
    In partic., pregn., like the Gr. toiosde or toioutos, of such an especial kind or nature (both in a good and a bad sense), so distinguished, great, excellent, good, beautiful, fine, etc., so great, extreme, bad, etc., such emphatically, = tantus:

    ubi tu, talis vir, falsum autumas,

    Plaut. Capt. 5, 2, 2:

    oculos corrumpis talis,

    id. Merc. 3, 1, 3:

    talem, tali genere atque animo natum ex tantā familiā,

    Ter. Ad. 3, 1, 10:

    istam times, ne illum talem praeripiat tibi,

    id. Eun. 1, 2, 81; cf.:

    quibus rebus tantis, talibus gestis, quid fuit causae, cur, etc.?

    Cic. Phil. 2, 29, 71:

    quae tuā sponte faceres in hominem tantum et talem, calamitosum,

    id. Fam. 13, 66, 1:

    urbes tantas atque tales,

    id. N. D. 3, 38, 92; id. Fam. 15, 4, 14:

    quid negotii geritur, in quo ille tot et tales viros defatigat?

    id. Quint. 13, 42: judices tali dignitate praediti, id. Clu. 53, 147; Caes. B. C. 1, 53:

    pro tali facinore,

    id. B. G. 6, 34 fin.; Sall. J. 10, 8:

    tamen is ad id locorum talis vir consulatum petere non audebat,

    id. ib. 63, 6: tali tempore, at so critical a time, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1; Liv. 22, 35, 7; 30, 37, 8; Verg. A. 11, 303 al.—Hence, adv.: tālĭter, in such wise, in such sort, so (post-Aug.):

    qualiter... taliter,

    Mart. 5, 7, 3; Plin. 35, 11, 40, § 124; Pall. 9, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > talis

  • 6 tālis

        tālis e, adj.,    such, of such a kind, such like, the like: aliquid tale putavi fore: tale quicquam facere, L.: nihil ut tale ullā in re p. reperiatur: nil metuens tale, O.—With qualis: talis est quaeque res p., qualis eius natura, qui illam regit: Quale solet viscum virere... Talis erat species, V.— With atque: Faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio, T.: honos tali populi R. voluntate paucis est delatus ac mihi.—With ut: tales nos esse putamus, ut iure laudemur: talia esse scio, ut, etc., L.—With qui: talem te esse oportet, qui primum te seiungas, etc.—Referring to what is to be said, the following, as follows, such as this, thus, these words: talia fatur: Salve, etc., V.: tali modo liberatus, as follows, N.—Of such an especial kind, so distinguished, so great, so extreme, such: Talem, tali ingenio, etc., T.: quibus rebus tantis talibus gestis, etc.: urbīs tantas atque talīs: pro tali facinore, Cs.: in tali tempore, at so critical a time, L.
    * * *
    talis, tale ADJ
    such; so great; so excellent; of such kind

    Latin-English dictionary > tālis

  • 7 talis

    tālis, e (vom Pronominalstamm *to, mit ālis gebildet, wie qu-ālis vom Relativstamm), solcher, solche, solches, so beschaffen, so, I) im allg.: a) übh.: tali consilio probato, Nep.: aliquid tale, Cic., od. tale quid, Liv., so etwas: haec taliaque, Liv. – mit folg. ut (daß), qualis, ac oder at que (als, wie), tales esse, ut laudemur, Cic.: talis, qualem te esse video, Cic.: honos talis paucis est delatus ac mihi, Cic.: tali mactatum, atque hic est, infortunio, Ter.: mit folg. qui, zB. talem te esse oportet, qui seiungas etc., Cic. – b) in bezug auf etwas Folgendes, folgend, talia fatur, Verg.: id tale est, Quint.: tale consilium sui recipiendi ceperunt, Hirt. b.G. – II) prägn., wie τοιοῦτος, ein solcher, a) = ein so großer, so vorzüglicher, so verdienstvoller, Ter., Cic. u.a.; vgl. Westerh. u. Ruhnken Ter. eun. 1, 2, 81. Korte Sall. Iug. 63, 6. Bremi Nep. Att. 5, 4. – b) = ein so verwerflicher, facinus, Nep. Dion 10, 1: condicio, Nep. Cim. 1, 4.

    lateinisch-deutsches > talis

  • 8 talis

    tālis, e (vom Pronominalstamm *to, mit ālis gebildet, wie qu-ālis vom Relativstamm), solcher, solche, solches, so beschaffen, so, I) im allg.: a) übh.: tali consilio probato, Nep.: aliquid tale, Cic., od. tale quid, Liv., so etwas: haec taliaque, Liv. – mit folg. ut (daß), qualis, ac oder at que (als, wie), tales esse, ut laudemur, Cic.: talis, qualem te esse video, Cic.: honos talis paucis est delatus ac mihi, Cic.: tali mactatum, atque hic est, infortunio, Ter.: mit folg. qui, zB. talem te esse oportet, qui seiungas etc., Cic. – b) in bezug auf etwas Folgendes, folgend, talia fatur, Verg.: id tale est, Quint.: tale consilium sui recipiendi ceperunt, Hirt. b.G. – II) prägn., wie τοιοῦτος, ein solcher, a) = ein so großer, so vorzüglicher, so verdienstvoller, Ter., Cic. u.a.; vgl. Westerh. u. Ruhnken Ter. eun. 1, 2, 81. Korte Sall. Iug. 63, 6. Bremi Nep. Att. 5, 4. – b) = ein so verwerflicher, facinus, Nep. Dion 10, 1: condicio, Nep. Cim. 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > talis

  • 9 fābula

        fābula ae, f    [1 FA-], a narration, narrative, account, story, tale: poëticae, L.: longa, H.: de te Fabula narratur, H.: et fabula fias, the common talk, H.: volgaris, O.: nova, news, Iu.: a diverticulo repetatur fabula, let us return to our story, Iu.: fabulae conviviales, conversation, Ta. — An affair, concern, matter, talk: quam mihi surdo narret fabulam, how deaf I am to his talk, T.: quae haec est fabula? what does this mean? T.— A fictitious narrative, tale, story, fiction, fable: ut ad fabulas veniamus: fabulis credere: a fabulis ad facta venire: non fabula rumor Ille fuit, O.: fabulae! tales! T.: fabulae Manes (i. e. fabulosi), H.— A dramatic poem, drama, play: in primā fabulā, when the play opens, T.: primus fabulam docuit: Securus, cadat an stet fabula, H.: neu sit quinto productior actu Fabula, H.: in fabulis persona.— A fable, story with a lesson: fabularum genus, Ph.: quae (res) vel apologum, vel fabulam contineat.—Prov.: Lupus in fabulā, talk of the devil (of a person who comes while talked about), T.— A plot, action, story (of a play or poem), H.
    * * *
    story, tale, fable; play, drama

    fabulae! -- rubbish!, nonsense!

    Latin-English dictionary > fābula

  • 10 aliquis

    ali-quis, aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef. subst. u. adi. (alius quis), eig. = alius nescio quis, d.h. dieser od. ein anderer aus der Mehrzahl, irgend jemand (einer), irgend ein od. etwas, dieser u. jener, im Plur. auch irgendwelche, einige, manche, I) im allg.: a) allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo est aliquis, Cic.: declamabam saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie, Cic.: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv.: quem igitur cum omnium gratia voluit, hunc voluit cum aliquorum querela, Cic.: nihilne tibi videor an aliquid dicere? Cic.: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, ich würde, ich weiß nicht was, tun, Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 314). – fem. aliqua (Akk. aliquam), Ov. met. 10, 560 (Varr. LL. 6, 56 zw.). – β) adi. (vgl. Osann Cic. de rep. 1, 68. p. 140), aliquis deus, irgend ein G., Cic.: aliquis error. Verg.: aliquo tempore anni, einmal im Jahre, Liv.: sine aliquo quaestu atque praeda, Cic.: sine aliquo timore, ohne Anwandlung von Furcht, Cic.: non sine aliqua spe et cogitatione, Cic.: qui alicui rei est, der zu etwas taugt, Cic.: aliquo modo, Plaut.: aliquo pacto, Ter.: aliqua ex parte, einigermaßen, Cic.: aliquā re publica, wenn der St. einigermaßen bestehen kann, bei leidlichen Verhältnissen im St., Cic. – aliqui... alii, quidam... aliqui, quidam... alii... aliqui, Plin. (s. Sillig zu 33, 101 u. zu 34, 106). – aliquantum... aliquid... nihil, Plin. ep. (s. ali-quantus). – b) verstärkt durch alius, irgend ein anderer, irgend etwas anderes (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 11. p. 92), quae non habent caput aut aliquam aliam partem, Varr. LL.: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter.: sin, ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus, Cic. – c) verstärkt durch unus (s. Moser u. Osann Cic. de rep. 1, 48. p. 99), ein einziger, unbestimmt u. gleichgültig, welcher? irgendeiner, aliquis unus pluresve divitiores, Cic.: unum aliquem diem, irgend einen beliebigen Tag, Cic. – d) partitiv mit ex, de od. mit dem Genet., aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: exspectabam aliquem meorum, Cic. – e) wie im Griech. τίς, um eine Zahl ungefähr anzugeben (s. Holstein Cic. de fin. 2, 62), einige, etwa, hos aliquos dies, einige T., Plaut.: aliquos viginti dies, Plaut.: aliqua folia quinque, Cato: tres aliqui aut quattuor, Cic. – f) aliquid mit dem Genet. eines Subst. od. eines Adi. neutr. der 2. Declin., aliquid monstri, Ter.: agri aliquid, Liv.: aliquid virium, Cic.: falsi aliquid, Cic.: laxare aliquid laboris, Liv.: sehr selten in einem casu obl., aliquo loci morari, Ulp. dig. – g) auch mit Adii. qualit., aliquis imbecillior, einer, der schwächer ist, Cic.: aliquid divinum, etwas, was göttlich ist, Cic.: in quo est aliquid extremum, worin es etwas Äußerstes gibt, Cic. – auch für was gew. tale quid mit mehr Bestimmtheit, aliquid in somno tale, quale etc., Cic.; vgl. aliquid huiusmodi, Cic. – h) in Konditionalsätzen mit si, nisi etc., Cic. u.a. – i) mit der 2. pers. sing., exoriare aliquis, Verg. Aen. 4, 525. – u. kollektiv mit der 2. pers. plur. (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 1, c), aperite atque Erotium aliquis evocate ante ostium, Plaut. Men. 674: aperite aliquis actutum ostium, Ter. adelph. 634. – k) Akk. aliquid = in irgend etwas, in irgend einer Beziehung, einigermaßen, si in me al. offendistis, Cic.: ne additus nomini honos aliquid libertati officeret, Liv.: sublevare alqm al., Caes.: perlucens iam al. lux, Liv. – 1) neutr. pl. subst., aliqua, einiges, etwas, in narratione aliqua eicienda, Quint.: u.m. Genet., trium rerum aliqua consequemur, Cic. – II) insbes.: A) ein unbestimmtes Einzelnes aus einer größern Mehrheit hervorhebend, mancher, manch einer, dieser und jener, wie τίς, dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. – B) prägnant wie im Griech. τίς, τί, etwas der Rede Wertes, etwas Bedeutendes, Großes (s. Kühner u. Meißner Cic. Tusc. 1, 45), si nunc aliquid assequi se putant, Cic. – dah. a) esse aliquem od. aliquid, wie im Griech. τινά, od. τί ειναι (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 2, d.p. 1912, b), etwas sein, d.i. von Wert-, etwas Rechtes sein, etwas gelten, etwas zu sagen od. zu bedeuten haben, etwas heißen od. sagen wollen, Cic.: est aliquid nupsisse Iovi, es ist etwas, es ist keine Kleinigkeit, Ov. – b) dicere aliquid, wie λέγειν τι, etwas Gewichtiges, nicht ganz Grundloses behaupten, Cic. – c) in der Umgangsspr., aliquid, etwas = etwas Bedeutendes, zumal Erwünschtes, Angenehmes, fiet aliquid, es kann etwas geschehen, -eintreten, -sich ereignen, Plaut. u. Ter.: u. so Vestorio aliquid significes, sage etwas Schönes, Angenehmes, eine Schmeichelei, Cic. – u. aliquid in verblümter Sprache für den sinnlichen Liebesgenuß, sin de Aurelia aliquid aut Lollia, Cic. ep. 9, 22. § 4 (vgl. Tusc. 3, 43). Prop. 2, 18, 11. – / Nomin. Sing. Femin. aliqua, adj., Pompon. com. 114 (aliqua strena, nach Ribbecks Vermutung). Cic. ep. 6, 20, 2 (aliqua res); subst., Sen. contr. 10, 3 (32), 2 u. 10, 4 (33), 20; Plur. Femin, aliquae, adj. Lucr. 4, 261 (aliquae res). – Archaist., Dat. Sing. aliquoi, Sen. contr. 9, 5 (28), 11. – arch. Nom. Plur. aliques, nach Charis. 159, 7. – Dat. u. Abl. Plur. auch aliquis, Corp. inscr. Lat. 8, 2728, 82. Liv. 24, 22, 14; 26, 15, 3; 26, 49, 6; 45, 32, 6. Plin. 2, 55 u.a. (s. Sillig zu 33, 48). – Dat. Plur. Femin. aliquabus, Soran. Lat. p. 10, 22. – alicui dreisilbig, Tibull. 4, 7, 1. Ov. trist. 4, 7, 7.

    lateinisch-deutsches > aliquis

  • 11 flagitium

    flăgĭtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] réclamation bruyante, esclandre, vacarme, tapage.    - neque quidquam eveniet foribus flagiti, Plaut.: et il n'y aura pas de vacarme à la porte.    - flagitium sit, Plaut.: ce serait un scandale.    - fores fecerunt magnum flagitium, Plaut.: la porte a fait un grand bruit. [st1]2 [-] acte de débauche, débauche, dissolution, libertinage, prostitution.    - flagitiis se inquinare, Cic. Tusc. 1, 30, 72: se déshonorer par des turpitudes.    - noctis longitudo flagitiis conterebatur, Cic.: toute la nuit se passait en débauches.    - numquam te in tot flagitia ingurgitavisses, Cic. Pis. 18, 42: jamais tu ne te serais plongé dans cet abîme de désordres.    - inter tot flagitia, Cic.: au milieu de toutes ces hontes. [st1]3 [-] action déshonorante, faute honteuse, crime.    - ut quisque flagitium navaverat, Tac.: chacun en proportion de son crime.    - quantum flagitii commiserat ! Cic.: quelle grossière erreur il avait commise! [st1]4 [-] honte, flétrissure, opprobre, turpitude, scandale, ignominie, abomination.    - ista flagitia Leucippi, Cic.: ces énormités de Leucippe.    - homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. 14: l'homme le plus souillé qu'il soit de crimes et d'infamies.    - flagitium demere, Liv.: laver une souillure.    - non flagitio moveri, Sall.: être insensible à la honte.    - pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, Tac. An. 3, 17: il parla pour Plancine en homme honteux de son rôle.    - praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am.: toi qui te croirais déshonoré pour diriger une culture.    - cum magno flagitio domum redire, Nep.: revenir chez soi couvert d'ignominie.    - stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. CM 40: les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre.    - flagitium est + prop. inf., Ter.: il est honteux que.    - flagitium illud hominis ! Plaut. Asin. 473: le misérable !    - omnia flagitia atque facinora, Sall.: tous les hommes déshonorés et criminels.    - omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1: toutes les infamies et tous les crimes en troupes, comme des satellites, lui faisaient cortège. [st1]5 [-] opinion scandaleuse [qu'on devrait avoir honte de soutenir].    - Cic. Nat. 1, 66 ; 3, 91.    - non sensit, quantum flagiti commisisset, Cic. Br. 219: il ne s'est pas aperçu de la bévue scandaleuse qu'il avait commise.
    * * *
    flăgĭtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] réclamation bruyante, esclandre, vacarme, tapage.    - neque quidquam eveniet foribus flagiti, Plaut.: et il n'y aura pas de vacarme à la porte.    - flagitium sit, Plaut.: ce serait un scandale.    - fores fecerunt magnum flagitium, Plaut.: la porte a fait un grand bruit. [st1]2 [-] acte de débauche, débauche, dissolution, libertinage, prostitution.    - flagitiis se inquinare, Cic. Tusc. 1, 30, 72: se déshonorer par des turpitudes.    - noctis longitudo flagitiis conterebatur, Cic.: toute la nuit se passait en débauches.    - numquam te in tot flagitia ingurgitavisses, Cic. Pis. 18, 42: jamais tu ne te serais plongé dans cet abîme de désordres.    - inter tot flagitia, Cic.: au milieu de toutes ces hontes. [st1]3 [-] action déshonorante, faute honteuse, crime.    - ut quisque flagitium navaverat, Tac.: chacun en proportion de son crime.    - quantum flagitii commiserat ! Cic.: quelle grossière erreur il avait commise! [st1]4 [-] honte, flétrissure, opprobre, turpitude, scandale, ignominie, abomination.    - ista flagitia Leucippi, Cic.: ces énormités de Leucippe.    - homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. 14: l'homme le plus souillé qu'il soit de crimes et d'infamies.    - flagitium demere, Liv.: laver une souillure.    - non flagitio moveri, Sall.: être insensible à la honte.    - pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, Tac. An. 3, 17: il parla pour Plancine en homme honteux de son rôle.    - praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am.: toi qui te croirais déshonoré pour diriger une culture.    - cum magno flagitio domum redire, Nep.: revenir chez soi couvert d'ignominie.    - stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. CM 40: les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre.    - flagitium est + prop. inf., Ter.: il est honteux que.    - flagitium illud hominis ! Plaut. Asin. 473: le misérable !    - omnia flagitia atque facinora, Sall.: tous les hommes déshonorés et criminels.    - omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1: toutes les infamies et tous les crimes en troupes, comme des satellites, lui faisaient cortège. [st1]5 [-] opinion scandaleuse [qu'on devrait avoir honte de soutenir].    - Cic. Nat. 1, 66 ; 3, 91.    - non sensit, quantum flagiti commisisset, Cic. Br. 219: il ne s'est pas aperçu de la bévue scandaleuse qu'il avait commise.
    * * *
        Flagitium, flagitii. Cic. Paillardise, ou autre meschanceté et lascheté.
    \
        Flagitium, pro Dedecore. Liu. Deshonneur.
    \
        Promptus flagitio. Tacit. Prest et appareillé à faire meschanceté.
    \
        Compertus flagitii. Tacit. Attainct, ou convaincu de, etc.
    \
        Flagitium admittere. Cic. Faire, ou Commettre.
    \
        Flagitio ardere. Plaut. Estre attainct et convaincu d'un grand forfaict.
    \
        Flagitium est, si nil mittetur. Plaut. C'est mal faict, C'est meschamment faict.
    \
        Nam id nobis tam flagitium est, quam illa non Facere vobis quae modo dixti. Terent. C'est aussi grande faulte où vitupere à nous de cela, que à vous de ne, etc.
    \
        Flagitium tuum est. Plaut. C'est ta faulte, ta meschanceté et vilenie.

    Dictionarium latinogallicum > flagitium

  • 12 sin

    sīn, conj. [st2]1 [-] mais si, si au contraire. [st2]2 [-] (avec ellipse) sinon, dans le cas contraire, autrement. Remarque: sin est formé de si + ne, particule affirmative; quand il y a une négation, on trouve: sin... non; sin nihil; sin nullus, sin minus; sin autem non, etc.    - sin timore defugiant illi, (dixit) se oneri non defuturum, Caes. BC. 1, 32, 8: mais s'ils reculent sous l'effet de la peur, lui au moins ne manquera pas à son devoir.    - si suscipis...; sin istius amicitia te impedit... Cic.: si tu entreprends...; mais si ton amitié pour lui t'empêche...    - si probas..., sin improbas...: si tu approuves...; si au contraire, tu n'approuves pas...    - danda opera est ne qua amicorum discidia fiant; sin tale aliquid evenerit... Cic.: il faut faire en sorte de ne pas avoir de brouilles avec ses amis; mais s'il arrive quelque chose de tel...    - sin autem = sin (tout seul).    - sin aliter (sin minus, sin secus): sinon, dans le cas contraire, autrement.    - sin aliter acciderit, humaniter feremus, Cic. Att. 1: s'il en est autrement, je le supporterai avec résignation.
    * * *
    sīn, conj. [st2]1 [-] mais si, si au contraire. [st2]2 [-] (avec ellipse) sinon, dans le cas contraire, autrement. Remarque: sin est formé de si + ne, particule affirmative; quand il y a une négation, on trouve: sin... non; sin nihil; sin nullus, sin minus; sin autem non, etc.    - sin timore defugiant illi, (dixit) se oneri non defuturum, Caes. BC. 1, 32, 8: mais s'ils reculent sous l'effet de la peur, lui au moins ne manquera pas à son devoir.    - si suscipis...; sin istius amicitia te impedit... Cic.: si tu entreprends...; mais si ton amitié pour lui t'empêche...    - si probas..., sin improbas...: si tu approuves...; si au contraire, tu n'approuves pas...    - danda opera est ne qua amicorum discidia fiant; sin tale aliquid evenerit... Cic.: il faut faire en sorte de ne pas avoir de brouilles avec ses amis; mais s'il arrive quelque chose de tel...    - sin autem = sin (tout seul).    - sin aliter (sin minus, sin secus): sinon, dans le cas contraire, autrement.    - sin aliter acciderit, humaniter feremus, Cic. Att. 1: s'il en est autrement, je le supporterai avec résignation.
    * * *
        - si est vt dicat velle se, Redde: sin est autem vt nolit, recte consului meae. Terent. Mais s'il n'en veult rien faire.
    \
        Si perficiunt, optime: sin minus, ad nostrum Iouem reuertamur. Cic. Sinon.
    \
        Sin aliquis excellit vnus e multis, effert se, etc. Cic. Que si aucun se trouve qui soit, etc.
    \
        Si ita est, omnia faciliora: sin aliter, magnum negotium. Cic. Autrement il y a fort à faire.
    \
        Si vir esse volet, praeclara synodia: sin autem, erimus nos qui solemus. Cic. Autrement, ou sinon, nous, etc.

    Dictionarium latinogallicum > sin

  • 13 aliquis

    ali-quis, aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef. subst. u. adi. (alius quis), eig. = alius nescio quis, d.h. dieser od. ein anderer aus der Mehrzahl, irgend jemand (einer), irgend ein od. etwas, dieser u. jener, im Plur. auch irgendwelche, einige, manche, I) im allg.: a) allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo est aliquis, Cic.: declamabam saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie, Cic.: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv.: quem igitur cum omnium gratia voluit, hunc voluit cum aliquorum querela, Cic.: nihilne tibi videor an aliquid dicere? Cic.: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, ich würde, ich weiß nicht was, tun, Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 314). – fem. aliqua (Akk. aliquam), Ov. met. 10, 560 (Varr. LL. 6, 56 zw.). – β) adi. (vgl. Osann Cic. de rep. 1, 68. p. 140), aliquis deus, irgend ein G., Cic.: aliquis error. Verg.: aliquo tempore anni, einmal im Jahre, Liv.: sine aliquo quaestu atque praeda, Cic.: sine aliquo timore, ohne Anwandlung von Furcht, Cic.: non sine aliqua spe et cogitatione, Cic.: qui alicui rei est, der zu etwas taugt, Cic.: aliquo modo, Plaut.: aliquo pacto, Ter.:
    ————
    aliqua ex parte, einigermaßen, Cic.: aliquā re publica, wenn der St. einigermaßen bestehen kann, bei leidlichen Verhältnissen im St., Cic. – aliqui... alii, quidam... aliqui, quidam... alii... aliqui, Plin. (s. Sillig zu 33, 101 u. zu 34, 106). – aliquantum... aliquid... nihil, Plin. ep. (s. aliquantus). – b) verstärkt durch alius, irgend ein anderer, irgend etwas anderes (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 11. p. 92), quae non habent caput aut aliquam aliam partem, Varr. LL.: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter.: sin, ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus, Cic. – c) verstärkt durch unus (s. Moser u. Osann Cic. de rep. 1, 48. p. 99), ein einziger, unbestimmt u. gleichgültig, welcher? irgendeiner, aliquis unus pluresve divitiores, Cic.: unum aliquem diem, irgend einen beliebigen Tag, Cic. – d) partitiv mit ex, de od. mit dem Genet., aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: exspectabam aliquem meorum, Cic. – e) wie im Griech. τίς, um eine Zahl ungefähr anzugeben (s. Holstein Cic. de fin. 2, 62), einige, etwa, hos aliquos dies, einige T., Plaut.: aliquos viginti dies, Plaut.: aliqua folia quinque, Cato: tres aliqui aut quattuor, Cic. – f) aliquid mit dem Genet. eines Subst. od. eines Adi. neutr. der 2. Declin., aliquid monstri, Ter.: agri aliquid, Liv.: aliquid virium, Cic.: falsi aliquid, Cic.: laxare aliquid laboris, Liv.: sehr selten in einem casu obl., aliquo loci morari,
    ————
    Ulp. dig. – g) auch mit Adii. qualit., aliquis imbecillior, einer, der schwächer ist, Cic.: aliquid divinum, etwas, was göttlich ist, Cic.: in quo est aliquid extremum, worin es etwas Äußerstes gibt, Cic. – auch für was gew. tale quid mit mehr Bestimmtheit, aliquid in somno tale, quale etc., Cic.; vgl. aliquid huiusmodi, Cic. – h) in Konditionalsätzen mit si, nisi etc., Cic. u.a. – i) mit der 2. pers. sing., exoriare aliquis, Verg. Aen. 4, 525. – u. kollektiv mit der 2. pers. plur. (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 1, c), aperite atque Erotium aliquis evocate ante ostium, Plaut. Men. 674: aperite aliquis actutum ostium, Ter. adelph. 634. – k) Akk. aliquid = in irgend etwas, in irgend einer Beziehung, einigermaßen, si in me al. offendistis, Cic.: ne additus nomini honos aliquid libertati officeret, Liv.: sublevare alqm al., Caes.: perlucens iam al. lux, Liv. – 1) neutr. pl. subst., aliqua, einiges, etwas, in narratione aliqua eicienda, Quint.: u.m. Genet., trium rerum aliqua consequemur, Cic. – II) insbes.: A) ein unbestimmtes Einzelnes aus einer größern Mehrheit hervorhebend, mancher, manch einer, dieser und jener, wie τίς, dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. – B) prägnant wie im Griech. τίς, τί, etwas der Rede Wertes, etwas Bedeutendes, Großes (s. Kühner u. Meißner Cic. Tusc. 1, 45), si nunc aliquid assequi se putant, Cic. – dah.
    ————
    a) esse aliquem od. aliquid, wie im Griech. τινά, od. τί ειναι (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 2, d.p. 1912, b), etwas sein, d.i. von Wert-, etwas Rechtes sein, etwas gelten, etwas zu sagen od. zu bedeuten haben, etwas heißen od. sagen wollen, Cic.: est aliquid nupsisse Iovi, es ist etwas, es ist keine Kleinigkeit, Ov. – b) dicere aliquid, wie λέγειν τι, etwas Gewichtiges, nicht ganz Grundloses behaupten, Cic. – c) in der Umgangsspr., aliquid, etwas = etwas Bedeutendes, zumal Erwünschtes, Angenehmes, fiet aliquid, es kann etwas geschehen, - eintreten, -sich ereignen, Plaut. u. Ter.: u. so Vestorio aliquid significes, sage etwas Schönes, Angenehmes, eine Schmeichelei, Cic. – u. aliquid in verblümter Sprache für den sinnlichen Liebesgenuß, sin de Aurelia aliquid aut Lollia, Cic. ep. 9, 22. § 4 (vgl. Tusc. 3, 43). Prop. 2, 18, 11. – ⇒ Nomin. Sing. Femin. aliqua, adj., Pompon. com. 114 (aliqua strena, nach Ribbecks Vermutung). Cic. ep. 6, 20, 2 (aliqua res); subst., Sen. contr. 10, 3 (32), 2 u. 10, 4 (33), 20; Plur. Femin, aliquae, adj. Lucr. 4, 261 (aliquae res). – Archaist., Dat. Sing. aliquoi, Sen. contr. 9, 5 (28), 11. – arch. Nom. Plur. aliques, nach Charis. 159, 7. – Dat. u. Abl. Plur. auch aliquis, Corp. inscr. Lat. 8, 2728, 82. Liv. 24, 22, 14; 26, 15, 3; 26, 49, 6; 45, 32, 6. Plin. 2, 55 u.a. (s. Sillig zu 33, 48). – Dat. Plur. Femin. aliquabus, Soran. Lat. p. 10,
    ————
    22. – alicui dreisilbig, Tibull. 4, 7, 1. Ov. trist. 4, 7, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aliquis

  • 14 fābella

        fābella ae, f dim.    [fabula], a little history, short story, idle tale: veteris poetriae: commenticiae fabellae, fables: vera, Ph.— A short fable, tale: aniles, H.: narrare fabellam asello, preach to a stone, H.— A short play: a te acta.
    * * *
    story, fable; play

    Latin-English dictionary > fābella

  • 15 enitor

    ē-nītor, -nīsus or -nixus (enixus, of bodily exertion, esp. of childbirth: enisus, of labor for an end, esp. of mental effort, etc., v. infra), 3, v. dep. n. and act.
    I.
    Neutr.
    A.
    To force or work one's way out; or (more freq.) to force one's way up, to mount up, climb, ascend.
    1.
    Lit.:

    per angustias aditus et ingruentem multitudinem,

    Tac. A. 16, 5; cf. Liv. 30, 24; 21, 36:

    dum cohortes in aequum eniterentur,

    Tac. A. 2, 80 fin.:

    adeo erat impedita vallis, ut in ascensu, nisi sublevati a suis, primi non facile eniterentur,

    Caes. B. C. 2, 34, 5; cf. Liv. 2, 65; Ov. M. 2, 64; Hor. C. 3, 3, 10:

    sol per ardua enisus,

    Plin. 18, 28, 68, § 264:

    in editiora,

    Tac. A. 1, 70:

    in verticem montis,

    Curt. 7, 11:

    enisae legiones in aperta,

    Tac. A. 1, 65:

    Vitellius in editiora enisus,

    id. ib. 1, 70.— Poet.:

    viribus eniti quarum assuescant (vites),

    by whose strength they may mount up, Verg. G. 2, 360:

    opibus fratris enisus,

    Tac. A. 14, 28.—
    2.
    Trop.:

    nihil tam alte natura constituit, quo virtus non posset eniti,

    Curt. 7, 11, 10.—
    B.
    In gen., to exert one's self, to make an effort, to struggle, strive, sc. to accomplish something.—With ut:

    enitare, contendas, efficias, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 29, 5; so id. Lael. 16, 59; id. Off. 3, 10, 42; id. Rep. 2, 30; id. Att. 9, 15, 4:

    tantum celeritate navis enisus est, ut, etc.,

    Caes. B. C. 2, 6, 4:

    ab adulescentia ita se enisum ut ab optimo quoque probaretur,

    Sall. J. 22, 2; Liv. 42, 46 et saep.—With ne:

    illud pugna et enitere, ne, etc.,

    Cic. Fam. 3, 10, 3; so Sall. J. 10 fin.—Pass. impers.:

    ab eisdem summa ope enisum, ne tale decretum fieret,

    Sall. J. 25, 2.—Less commonly with inf.:

    corrigere mihi gnatum porro enitere,

    Ter. And. 3, 4, 17 Ruhnk.; so Sall. J. 14, 1; Hor. C. 3, 27, 47; id. A. P. 236.— Absol.:

    ego, quod potero, enitar sedulo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 15; Cic. Rep. 6, 24 (twice); Quint. 7, 10, 14 al.; cf.:

    pro aliquo,

    Ter. Ph. 3, 1, 11:

    in aliqua re,

    Cic. de Or. 2, 72 fin.:

    ad dicendum,

    id. ib. 1, 4, 14: quod (acc. respect, v. A. and S. Gr. §

    232, 3): quidem certe enitar,

    Cic. Att. 16, 6, 2; cf. id. ib. 13, 25 fin., Orell. N. cr. —
    II.
    Act. (perh. not ante-Aug.).
    A.
    To bring forth, bear children or young:

    plures enisa partus decessit,

    Liv. 40, 4: enixa, with acc., Quint. 6 prooem. § 4; Tac. A. 2, 84; 14, 12; Suet. Tib. 4; Verg. A. 3, 391; 8, 44; Ov. M. 1, 670; 3, 344 et saep.— Absol., Quint. 5, 13, 9; Tac. A. 5, 1; Suet. Calig. 25; id. Ner. 23 al.—
    B.
    To climb up, ascend a place:

    Pyrenaeum et Alpes et immensa viarum spatia aegre,

    Tac. H. 1, 23 fin.:

    aggerem,

    id. A. 2, 20:

    totum spatium,

    Col. 2, 2, 27.— Hence, ēnixus ( ēnīsus), a, um, P. a.
    A.
    Strenuous, earnest, zealous:

    faciebat enixo studio, ne, etc.,

    Liv. 42, 3; cf.

    opera (with prompta), Frontin. Strat. 2, 5, 30: virtus,

    Liv. 6, 24 fin.:

    voluntas,

    Dig. 31, 1, 77, § 23:

    enixo studio petere,

    Val. Max. 8, 15, ext. 1.— Comp.:

    opera,

    Sen. Ben. 6, 17; Plin. 9, 8, 9, § 32.—
    * B.
    Ēnixa, that has ceased to bear, Col. 6, 22, 1 Schneid.— Adv.
    a.
    ēnixe, strenuously, earnestly, zealously:

    expeto,

    Plaut. Trin. 3, 2, 26:

    causam suscipere,

    Cic. Sest. 16, 38; Caes. B. C. 3, 35 fin.; Liv. 4, 26 fin.; 41; 6, 40;

    26, 47: petere,

    Sen. Ep. 95, 2 et saep.— Comp., Liv. 29, 1; Suet. Tib. 50; id. Galb. 3:

    enixius orare, Greg. M. Dial. 4, 38 al.: animum imperatoris enixius deprecari,

    Amm. 15, 7; App. M. 2, p. 117, 20.— Sup., Suet. Caes. 5.—
    * b.
    ēnixim, the same, Sisenn. ap. Non. 107, 19.
    ► ēnixus or ēnīsus, a, um, in pass.
    signif.
    1.
    Born:

    quod in luco Martis enixi sunt,

    Just. 43, 2, 7.—
    2.
    Impers.: ab eisdem illis regis fautoribus summa ope enisum, ne tale decretum fieret, striven to their utmost to prevent, etc., Sall. J. 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > enitor

  • 16 enixim

    ē-nītor, -nīsus or -nixus (enixus, of bodily exertion, esp. of childbirth: enisus, of labor for an end, esp. of mental effort, etc., v. infra), 3, v. dep. n. and act.
    I.
    Neutr.
    A.
    To force or work one's way out; or (more freq.) to force one's way up, to mount up, climb, ascend.
    1.
    Lit.:

    per angustias aditus et ingruentem multitudinem,

    Tac. A. 16, 5; cf. Liv. 30, 24; 21, 36:

    dum cohortes in aequum eniterentur,

    Tac. A. 2, 80 fin.:

    adeo erat impedita vallis, ut in ascensu, nisi sublevati a suis, primi non facile eniterentur,

    Caes. B. C. 2, 34, 5; cf. Liv. 2, 65; Ov. M. 2, 64; Hor. C. 3, 3, 10:

    sol per ardua enisus,

    Plin. 18, 28, 68, § 264:

    in editiora,

    Tac. A. 1, 70:

    in verticem montis,

    Curt. 7, 11:

    enisae legiones in aperta,

    Tac. A. 1, 65:

    Vitellius in editiora enisus,

    id. ib. 1, 70.— Poet.:

    viribus eniti quarum assuescant (vites),

    by whose strength they may mount up, Verg. G. 2, 360:

    opibus fratris enisus,

    Tac. A. 14, 28.—
    2.
    Trop.:

    nihil tam alte natura constituit, quo virtus non posset eniti,

    Curt. 7, 11, 10.—
    B.
    In gen., to exert one's self, to make an effort, to struggle, strive, sc. to accomplish something.—With ut:

    enitare, contendas, efficias, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 29, 5; so id. Lael. 16, 59; id. Off. 3, 10, 42; id. Rep. 2, 30; id. Att. 9, 15, 4:

    tantum celeritate navis enisus est, ut, etc.,

    Caes. B. C. 2, 6, 4:

    ab adulescentia ita se enisum ut ab optimo quoque probaretur,

    Sall. J. 22, 2; Liv. 42, 46 et saep.—With ne:

    illud pugna et enitere, ne, etc.,

    Cic. Fam. 3, 10, 3; so Sall. J. 10 fin.—Pass. impers.:

    ab eisdem summa ope enisum, ne tale decretum fieret,

    Sall. J. 25, 2.—Less commonly with inf.:

    corrigere mihi gnatum porro enitere,

    Ter. And. 3, 4, 17 Ruhnk.; so Sall. J. 14, 1; Hor. C. 3, 27, 47; id. A. P. 236.— Absol.:

    ego, quod potero, enitar sedulo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 15; Cic. Rep. 6, 24 (twice); Quint. 7, 10, 14 al.; cf.:

    pro aliquo,

    Ter. Ph. 3, 1, 11:

    in aliqua re,

    Cic. de Or. 2, 72 fin.:

    ad dicendum,

    id. ib. 1, 4, 14: quod (acc. respect, v. A. and S. Gr. §

    232, 3): quidem certe enitar,

    Cic. Att. 16, 6, 2; cf. id. ib. 13, 25 fin., Orell. N. cr. —
    II.
    Act. (perh. not ante-Aug.).
    A.
    To bring forth, bear children or young:

    plures enisa partus decessit,

    Liv. 40, 4: enixa, with acc., Quint. 6 prooem. § 4; Tac. A. 2, 84; 14, 12; Suet. Tib. 4; Verg. A. 3, 391; 8, 44; Ov. M. 1, 670; 3, 344 et saep.— Absol., Quint. 5, 13, 9; Tac. A. 5, 1; Suet. Calig. 25; id. Ner. 23 al.—
    B.
    To climb up, ascend a place:

    Pyrenaeum et Alpes et immensa viarum spatia aegre,

    Tac. H. 1, 23 fin.:

    aggerem,

    id. A. 2, 20:

    totum spatium,

    Col. 2, 2, 27.— Hence, ēnixus ( ēnīsus), a, um, P. a.
    A.
    Strenuous, earnest, zealous:

    faciebat enixo studio, ne, etc.,

    Liv. 42, 3; cf.

    opera (with prompta), Frontin. Strat. 2, 5, 30: virtus,

    Liv. 6, 24 fin.:

    voluntas,

    Dig. 31, 1, 77, § 23:

    enixo studio petere,

    Val. Max. 8, 15, ext. 1.— Comp.:

    opera,

    Sen. Ben. 6, 17; Plin. 9, 8, 9, § 32.—
    * B.
    Ēnixa, that has ceased to bear, Col. 6, 22, 1 Schneid.— Adv.
    a.
    ēnixe, strenuously, earnestly, zealously:

    expeto,

    Plaut. Trin. 3, 2, 26:

    causam suscipere,

    Cic. Sest. 16, 38; Caes. B. C. 3, 35 fin.; Liv. 4, 26 fin.; 41; 6, 40;

    26, 47: petere,

    Sen. Ep. 95, 2 et saep.— Comp., Liv. 29, 1; Suet. Tib. 50; id. Galb. 3:

    enixius orare, Greg. M. Dial. 4, 38 al.: animum imperatoris enixius deprecari,

    Amm. 15, 7; App. M. 2, p. 117, 20.— Sup., Suet. Caes. 5.—
    * b.
    ēnixim, the same, Sisenn. ap. Non. 107, 19.
    ► ēnixus or ēnīsus, a, um, in pass.
    signif.
    1.
    Born:

    quod in luco Martis enixi sunt,

    Just. 43, 2, 7.—
    2.
    Impers.: ab eisdem illis regis fautoribus summa ope enisum, ne tale decretum fieret, striven to their utmost to prevent, etc., Sall. J. 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > enixim

  • 17 tempora

    tempus, ŏris ( abl. temp. tempori or temperi; v. infra), n. [etym. dub.; perh. root tem-; Gr. temnô; prop. a section; hence, in partic., of time].
    I.
    Lit., a portion or period of time, a time:

    tempus diei,

    daytime, Ter. Heaut. 1, 2, 38; 1, 1, 116:

    extremum diei,

    Cic. de Or. 1, 7, 26; cf.:

    matutina tempora,

    morning hours, id. Fam. 7, 1, 1:

    anni tempora,

    the seasons, Lucr. 2, 33; 5, 1396; cf.:

    quam (Ennam) circa sunt laetissimi flores omni tempore anni,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    maturius paulo, quam tempus anni postulabat, in hiberna exercitum deduxit,

    Caes. B. G. 1, 54:

    erat hibernum tempus anni,

    Cic. Rep. 1, 12, 18; Auct. B. Alex. 43, 1.—
    2.
    Esp. of the time intervening between two events, etc., an interval, period, time:

    longo post tempore,

    Verg. E. 1, 68:

    magno post tempore,

    Just. 13, 4, 25; 16, 1, 1:

    brevi post tempore,

    id. 1, 7, 19; 4, 4, 4; 12, 2, 6:

    parvo post tempore,

    Val. Max. 8, 6, 1. — Plur.:

    longis temporibus ante,

    Cic. Rep. 2, 34, 5.—
    B.
    Transf., time, in general.
    1.
    Lit.
    a.
    In gen.:

    tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis cum alicujus annui, menstrui, diurni nocturnive spatii certā significatione,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    tempus esse dicunt intervallum mundi motus: id divisum in partes aliquot, maxime ab solis et lunae cursu: itaque ab eorum tenore temperato tempus dictum,

    Varr. L. L. 6, § 2 Müll.: hos siderum errores id ipsum esse, quod rite dicitur tempus, Cic. Univ. 9 fin.:

    neque ut celari posset, tempus spatium ullum dabat,

    Ter. Hec. 3, 3, 14; cf.:

    nisi tempus et spatium datum sit,

    Cic. Quint. 1, 4:

    vix huic tantulae epistulae tempus habui,

    id. Att. 1, 14, 1:

    egeo tempore,

    id. Q. Fr. 3, 5, 4:

    unius horae tempus,

    Liv. 44, 9, 4:

    aliquot dierum tempus amisit,

    Lact. Mort. Pers. 45, 5:

    tempus duorum mensium petere ad delectus habendos,

    Liv. 29, 5, 7:

    triginta dierum tempus petens, ut, etc.,

    id. 38, 37, 10:

    tempus, pacis an belli, festinationis an otii,

    Cic. de Or. 3, 55, 211:

    ut tempora postulabant belli,

    Liv. 24, 8, 7:

    nec belli tantum temporibus, sed etiam in pace,

    id. 35, 28, 1:

    temporibus Punici belli,

    Just. 30, 3, 1; 43, 4, 11:

    mihi vero omne tempus est ad meos libros vacuum,

    Cic. Rep. 1, 9, 14:

    erit, erit illud profecto tempus et illucescet ille aliquando dies, cum, etc.,

    id. Mil. 26, 69:

    ex quo tempore tu me diligere coepisti,

    id. Fam. 3, 4, 2:

    eo tempore, quo promulgatum de multā ejus traditur,

    Liv. 6, 38, 12; 23, 10, 13:

    tempore, quo in homine non ut nunc omnia consentientia,

    id. 2, 32, 9:

    privatum eo tempore Quinctium fuisse, cum sacramento adacti sint,

    id. 3, 20, 4:

    per idem tempus,

    Cic. Brut. 83, 286:

    quos ad me id temporis venturos esse praedixeram,

    at that time, id. Cat. 1, 4, 10:

    scripta in aliquod tempus reponantur,

    Quint. 10, 4, 2:

    non tantulum Umquam intermittit tempus, quin, etc.,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 32:

    uno et eodem temporis puncto nati... nascendi tempus,

    Cic. Div. 2, 45, 95; cf.:

    alienum tempus est mihi tecum expostulandi,

    id. Fam. 3, 10, 6:

    dare tempus exponendi de aliquā re,

    id. ib. 1, 9, 3:

    committendi proelii,

    Caes. B. G. 2, 19:

    edendi,

    Hor. Ep. 1, 16, 22:

    curandi,

    id. ib. 1, 2, 39:

    tyranno ad consultandum tempus datum est,

    Liv. 34, 33, 5:

    datum cum iis conloquendi tempus,

    id. 26, 22, 11; 45, 24, 11.—In plur.:

    id certis temporibus futurum,

    Cic. Rep. 1, 15, 23:

    si Athenienses quibusdam temporibus nihil nisi, etc., agebant,

    id. ib. 1, 27, 43:

    superioribus temporibus ad te nullas litteras misi,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    illis temporibus,

    id. Lael. 1, 5:

    temporibus illis,

    id. Arch. 3, 6. —
    b.
    In partic., the time, i. e. the fitting or appointed time, the right season, proper period, opportunity, = kairos:

    nunc occasio est et tempus,

    Plaut. Ps. 4, 2, 3:

    tempus maximum est, ut, etc.,

    id. Mil. 4, 3, 9:

    spero ego, mihi quoque Tempus tale eventurum, ut tibi gratiam referam parem,

    id. Merc. 5, 4, 39; cf.:

    tempus habes tale, quale nemo habuit umquam,

    Cic. Phil. 7, 9, 27:

    dicas: tempus maxumum esse ut eat domum,

    Plaut. Mil. 4, 3, 8:

    nunc hora, viri, nunc tempus: adeste,

    Sil. 11, 194:

    consul paulisper addubitavit, an consurgendi jam triariis tempus esset,

    Liv. 8, 10, 1:

    cum jam moriendi tempus urgueret,

    was close at hand, Cic. Tusc. 1, 43, 103; Varr. R. R. 3, 16, 20:

    verno inserentis tempus urguet,

    Plin. 17, 14, 24, § 113: tempus est, with inf.:

    sed jam tempus est, ad id quod instituimus accedere,

    Cic. Top. 1, 5:

    dicere aliquid de ordine argumentorum,

    id. de Or. 2, 42, 181:

    conari etiam majora,

    Liv. 6, 18, 12:

    nunc corpora curare tempus est,

    id. 21, 54, 2:

    tibi abire,

    Hor. Ep. 2, 2, 215:

    jam tempus agi res,

    Verg. A. 5, 638:

    tempus est jam hinc abire me,

    Cic. Tusc. 1, 41, 99:

    suo tempore,

    at a fitting time, id. Lael. 3, 11; cf. id. Phil. 14, 6, 15; id. Verr. 2, 3, 60, § 139; Plin. 18, 6, 8, § 44.—
    (β).
    tempŏra, um (less freq. in the sing. tempus), after the Gr. ta kairia (prop. the right place, the fatal spot), the temples of the head; plur.:

    duae suturae super aures tempora a superiore capitis parte discernunt,

    Cels. 8, 1; Plin. 20, 6, 23, § 54; Lucr. 1, 930; 4, 5; 6, 1194; Tib. 2, 2, 7; Verg. A. 5, 416; Hor. C. 1, 7, 23; 3, 25, 20; 4, 1, 32; 4, 8, 33 et saep.— Sing.:

    contorquet brachium et Graccho percutit tempus,

    Auct. Her. 4, 55, 68; Verg. A. 9, 418; Sil. 12, 414; Stat. Th. 10, 110; Vitr. 9, 6; Flor. 4, 12, 44 Duk. N. cr.; Vulg. Judic. 4, 21; 5, 26.— Poet., transf., the face, visage in gen., Prop. 2, 24 (3, 18), 3; 2, 18, 32 (3, 11, 10).— The head:

    jacuit pulsus tria tempora ramo Cacus,

    upon his three heads, Prop. 4 (5), 9, 15.— Sing.:

    tremulum movens Cana tempus anilitas Omnia omnibus annuit,

    Cat. 61, 162. —
    2.
    Transf.
    a.
    The time in its moral aspects; the state of the times, position, state, condition; in plur., the times, circumstances (esp. freq. of dangerous or distressful cir cumstances):

    si ad tuum tempus perduci tur, facilis gubernatio est,

    time of administration, consulship, Cic. Fam. 10, 1, 2:

    omne meum tempus amicorum temporibus transmittendum putavi... et meus labor in privatorum periculis versatus,

    id. Imp. Pomp. 1, 1:

    quid a me cujusque tempus poscat,

    id. Planc. 32, 79:

    tempori meo defuerunt,

    my necessity, id. Sest. 58, 123; cf.:

    qui tot annos ita vivo, ut a nullius umquam me tempore aut commodo aut otium meum abstraxerit aut, etc.,

    id. Arch. 6, 12:

    tempori cedere, id est necessitati parere, semper sapientis est habitum,

    id. Fam. 4, 9, 2:

    nisi forte temporis causā nobis adsentiebare,

    id. Tusc. 4, 4, 8:

    neque poëtae tempori meo defuerunt,

    id. Sest. 58, 123; cf.:

    suscipere onus laboris atque officii ex necessariorum tempore,

    id. Div. in Caecil. 2, 5:

    in summo et periculosissimo rei publicae tempore,

    id. Fl. 3, 6:

    tempore summo rei publicae,

    id. Phil. 5, 17, 46; id. Verr. 1, 1, 1; cf.:

    pecuniam conferre in rei publicae magnum aliquod tempus,

    id. Off. 3, 24, 93:

    pro tempore atque periculo exercitum conparare,

    Sall. C. 30, 5:

    o saepe mecum tempus in ultimum Deducte,

    to the last extremity, Hor. C. 2, 7, 1:

    eae (res) contra nos faciunt in hoc tempore,

    at the present time, under the present circumstances, Cic. Quint. 1, 1; cf.:

    nec miserae prodesse in tali tempore quibat,

    Lucr. 1, 93:

    indignatus, dici ea in tali tempore audirique,

    Liv. 30, 37, 8; v. Zumpt, Gram. § 475.—In plur.:

    incidunt saepe tempora, cum ea, etc.,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    omnes illae orationes causarum ac temporum sunt,

    id. Clu. 50, 139:

    tempora rei publicae, qualia futura sint, quis scit? mihi quidem turbulenta videntur fore,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    scripsi versibus tres libros de temporibus meis,

    id. ib. 1, 9, 23; cf. id. ib. §

    11: dubia formidolosaque tempora,

    id. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    cedere temporibus,

    id. Mil. 1, 2:

    animus secundis Temporibus dubiisque rectus,

    Hor. C. 4, 9, 36:

    Madates erat regionis praefectus, haud sane temporum homo,

    Curt. 5, 3, 4.—
    b.
    Time in poetry and rhetoric, i. e. measure, quantity:

    idem facit in trochaeo, qui temporibus et intervallis est par iambo,

    Cic. Or. 57, 194; cf.:

    tempora certa modique,

    Hor. S. 1, 4, 58:

    rhythmi spatio temporum constant,

    Quint. 9, 4, 46 sq. —
    c.
    In gram., a tense of a verb, Varr. L. L. 9, § 32; 95 sq.; 10, § 47 Müll.; Quint. 1, 5, 47; 9, 1, 11; 9, 3, 11 et saep.—
    II.
    Adverb. phrases.
    A.
    tempŏrē, and more freq in adverb. form, tempŏrī or tempĕrī, at the right or fitting time, at the appointed time, in time, betimes, timely, seasonably:

    rogat, satisne tempori opera sient confecta,

    Cato, R. R. 2, 1; 3, 4; cf.:

    qui vult sua tempori conficere officia,

    Plaut. Rud. 4, 2, 16: reddere aliquid tempori, Titin. ap. Non. 369, 22:

    sequimini, ut, quod imperatum est, veniam advorsum temperi,

    Plaut. Men. 2, 3, 90; cf.:

    temperi huic anteveni,

    id. Trin. 4, 2, 66:

    temperi ego faxo scies,

    id. Ps. 1, 3, 153:

    ut cenam coqueret temperi,

    id. Stich. 5, 2, 6; id. Cas. 2, 6, 60.—In a punning allusion to the meaning temple (v. supra): Eu. Coquite, facite, festinate nunc jam, quantum lubet. Co. Temperi:

    postquam implevisti fusti fissorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6:

    ego renovabo commendationem, sed tempore,

    Cic. Fam. 7, 18, 1:

    temporis ars medicina fere est: data tempore prosunt, Et data non apto tempore vina nocent,

    Ov. R. Am. 131 sq.:

    tempore abest,

    id. H. 4, 109.— Comp.:

    memini te mihi Phameae cenam narrare: temperius fiat: cetera eodem modo,

    Cic. Fam. 9, 16, 8:

    modo surgis Eoo Temperius caelo, modo serius incidis undis,

    more betimes, earlier, Ov. M. 4, 198:

    ut propter cibi spem temporius ad officinam redeant,

    Col. 8, 4, 3; 2, 8, 12; App.M. 9, p. 229, 22.—
    B.
    Form tempore, in time, with the progress of time, gradually:

    tempore ruricolae patiens fit taurus aratri,... Tempore paret equus habenis,

    Ov. Tr. 4, 6, 1 sqq. —
    C.
    Ad tempus.
    1.
    At the right or appointed time, in time:

    ad tempus redire,

    Cic. Att. 13, 45, 2:

    ad tempus venire,

    Liv. 38, 25:

    ad tempus ei mendacium vestrum accommodavistis,

    Cic. Cael. 7, 17.—
    2.
    For some time, for the time being, for a while, for the moment:

    quae (perturbatio animi) plerumque brevis est et ad tempus,

    Cic. Off. 1, 8, 27:

    coli ad tempus,

    id. Lael. 15, 53: [p. 1852] dux ad tempus lectus, Liv. 28, 42, 5; Tac. A. 1, 1; cf.:

    ad breve (sc. tempus),

    Suet. Tib. 68. —
    D.
    Ante tempus, before the right time, too soon:

    ante tempus mori miserum esse,

    Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Lael. 3, 11:

    ante tempus domo digressus,

    Sall. J. 79, 7; Suet. Aug. 26; cf.:

    sero post tempus venis,

    Plaut. Capt. 4, 2, 90.—
    E.
    Ex tempore, instantaneously, forthwith, on the spur of the moment, extempore:

    versus fundere ex tempore,

    Cic. de Or. 3, 50, 194:

    magnum numerum optimorum versuum dicere ex tempore,

    id. Arch. 8, 18:

    scribere,

    Quint. 10, 3, 17; Sen. Contr. 3, praef.—
    2.
    According to circumstances:

    expedire rem et consilium ex tempore capere posse,

    Cic. Off. 2, 9, 33:

    haec melius ex re et ex tempore constitues,

    id. Fam. 12, 19, 2.—
    F.
    In tempore, at the right, proper, or appropriate time, in time:

    in tempore ad eam veni,

    Ter. Heaut. 2, 3, 123:

    in ipso tempore eccum ipsum,

    in the nick of time, id. And. 3, 2, 52:

    ni pedites equitesque in tempore subvenissent,

    Liv. 33, 5, 2:

    in tempore memorare,

    Tac. A. 1, 58 fin. —
    G.
    In tempus, for a time, temporarily:

    scena in tempus structa,

    Tac. A. 14, 20; cf.:

    in omne tempus,

    forever, Cic. Fam. 5, 15, 1.—
    H.
    Per tempus, at the right time, in time:

    non potuisti magis per tempus mihi advenire quam advenis,

    Plaut. Men. 1, 2, 30; cf.:

    per tempus subvenistis mihi,

    id. Truc. 1, 2, 85.—
    K.
    Pro tempore, according to circumstances:

    consilium pro tempore et pro re capere,

    Caes. B. G. 5, 8:

    pauca pro tempore milites hortatus,

    Sall. J. 49, 6; Verg. E. 7, 35; Ov. Tr. 4, 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > tempora

  • 18 tempore

    tempus, ŏris ( abl. temp. tempori or temperi; v. infra), n. [etym. dub.; perh. root tem-; Gr. temnô; prop. a section; hence, in partic., of time].
    I.
    Lit., a portion or period of time, a time:

    tempus diei,

    daytime, Ter. Heaut. 1, 2, 38; 1, 1, 116:

    extremum diei,

    Cic. de Or. 1, 7, 26; cf.:

    matutina tempora,

    morning hours, id. Fam. 7, 1, 1:

    anni tempora,

    the seasons, Lucr. 2, 33; 5, 1396; cf.:

    quam (Ennam) circa sunt laetissimi flores omni tempore anni,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    maturius paulo, quam tempus anni postulabat, in hiberna exercitum deduxit,

    Caes. B. G. 1, 54:

    erat hibernum tempus anni,

    Cic. Rep. 1, 12, 18; Auct. B. Alex. 43, 1.—
    2.
    Esp. of the time intervening between two events, etc., an interval, period, time:

    longo post tempore,

    Verg. E. 1, 68:

    magno post tempore,

    Just. 13, 4, 25; 16, 1, 1:

    brevi post tempore,

    id. 1, 7, 19; 4, 4, 4; 12, 2, 6:

    parvo post tempore,

    Val. Max. 8, 6, 1. — Plur.:

    longis temporibus ante,

    Cic. Rep. 2, 34, 5.—
    B.
    Transf., time, in general.
    1.
    Lit.
    a.
    In gen.:

    tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis cum alicujus annui, menstrui, diurni nocturnive spatii certā significatione,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    tempus esse dicunt intervallum mundi motus: id divisum in partes aliquot, maxime ab solis et lunae cursu: itaque ab eorum tenore temperato tempus dictum,

    Varr. L. L. 6, § 2 Müll.: hos siderum errores id ipsum esse, quod rite dicitur tempus, Cic. Univ. 9 fin.:

    neque ut celari posset, tempus spatium ullum dabat,

    Ter. Hec. 3, 3, 14; cf.:

    nisi tempus et spatium datum sit,

    Cic. Quint. 1, 4:

    vix huic tantulae epistulae tempus habui,

    id. Att. 1, 14, 1:

    egeo tempore,

    id. Q. Fr. 3, 5, 4:

    unius horae tempus,

    Liv. 44, 9, 4:

    aliquot dierum tempus amisit,

    Lact. Mort. Pers. 45, 5:

    tempus duorum mensium petere ad delectus habendos,

    Liv. 29, 5, 7:

    triginta dierum tempus petens, ut, etc.,

    id. 38, 37, 10:

    tempus, pacis an belli, festinationis an otii,

    Cic. de Or. 3, 55, 211:

    ut tempora postulabant belli,

    Liv. 24, 8, 7:

    nec belli tantum temporibus, sed etiam in pace,

    id. 35, 28, 1:

    temporibus Punici belli,

    Just. 30, 3, 1; 43, 4, 11:

    mihi vero omne tempus est ad meos libros vacuum,

    Cic. Rep. 1, 9, 14:

    erit, erit illud profecto tempus et illucescet ille aliquando dies, cum, etc.,

    id. Mil. 26, 69:

    ex quo tempore tu me diligere coepisti,

    id. Fam. 3, 4, 2:

    eo tempore, quo promulgatum de multā ejus traditur,

    Liv. 6, 38, 12; 23, 10, 13:

    tempore, quo in homine non ut nunc omnia consentientia,

    id. 2, 32, 9:

    privatum eo tempore Quinctium fuisse, cum sacramento adacti sint,

    id. 3, 20, 4:

    per idem tempus,

    Cic. Brut. 83, 286:

    quos ad me id temporis venturos esse praedixeram,

    at that time, id. Cat. 1, 4, 10:

    scripta in aliquod tempus reponantur,

    Quint. 10, 4, 2:

    non tantulum Umquam intermittit tempus, quin, etc.,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 32:

    uno et eodem temporis puncto nati... nascendi tempus,

    Cic. Div. 2, 45, 95; cf.:

    alienum tempus est mihi tecum expostulandi,

    id. Fam. 3, 10, 6:

    dare tempus exponendi de aliquā re,

    id. ib. 1, 9, 3:

    committendi proelii,

    Caes. B. G. 2, 19:

    edendi,

    Hor. Ep. 1, 16, 22:

    curandi,

    id. ib. 1, 2, 39:

    tyranno ad consultandum tempus datum est,

    Liv. 34, 33, 5:

    datum cum iis conloquendi tempus,

    id. 26, 22, 11; 45, 24, 11.—In plur.:

    id certis temporibus futurum,

    Cic. Rep. 1, 15, 23:

    si Athenienses quibusdam temporibus nihil nisi, etc., agebant,

    id. ib. 1, 27, 43:

    superioribus temporibus ad te nullas litteras misi,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    illis temporibus,

    id. Lael. 1, 5:

    temporibus illis,

    id. Arch. 3, 6. —
    b.
    In partic., the time, i. e. the fitting or appointed time, the right season, proper period, opportunity, = kairos:

    nunc occasio est et tempus,

    Plaut. Ps. 4, 2, 3:

    tempus maximum est, ut, etc.,

    id. Mil. 4, 3, 9:

    spero ego, mihi quoque Tempus tale eventurum, ut tibi gratiam referam parem,

    id. Merc. 5, 4, 39; cf.:

    tempus habes tale, quale nemo habuit umquam,

    Cic. Phil. 7, 9, 27:

    dicas: tempus maxumum esse ut eat domum,

    Plaut. Mil. 4, 3, 8:

    nunc hora, viri, nunc tempus: adeste,

    Sil. 11, 194:

    consul paulisper addubitavit, an consurgendi jam triariis tempus esset,

    Liv. 8, 10, 1:

    cum jam moriendi tempus urgueret,

    was close at hand, Cic. Tusc. 1, 43, 103; Varr. R. R. 3, 16, 20:

    verno inserentis tempus urguet,

    Plin. 17, 14, 24, § 113: tempus est, with inf.:

    sed jam tempus est, ad id quod instituimus accedere,

    Cic. Top. 1, 5:

    dicere aliquid de ordine argumentorum,

    id. de Or. 2, 42, 181:

    conari etiam majora,

    Liv. 6, 18, 12:

    nunc corpora curare tempus est,

    id. 21, 54, 2:

    tibi abire,

    Hor. Ep. 2, 2, 215:

    jam tempus agi res,

    Verg. A. 5, 638:

    tempus est jam hinc abire me,

    Cic. Tusc. 1, 41, 99:

    suo tempore,

    at a fitting time, id. Lael. 3, 11; cf. id. Phil. 14, 6, 15; id. Verr. 2, 3, 60, § 139; Plin. 18, 6, 8, § 44.—
    (β).
    tempŏra, um (less freq. in the sing. tempus), after the Gr. ta kairia (prop. the right place, the fatal spot), the temples of the head; plur.:

    duae suturae super aures tempora a superiore capitis parte discernunt,

    Cels. 8, 1; Plin. 20, 6, 23, § 54; Lucr. 1, 930; 4, 5; 6, 1194; Tib. 2, 2, 7; Verg. A. 5, 416; Hor. C. 1, 7, 23; 3, 25, 20; 4, 1, 32; 4, 8, 33 et saep.— Sing.:

    contorquet brachium et Graccho percutit tempus,

    Auct. Her. 4, 55, 68; Verg. A. 9, 418; Sil. 12, 414; Stat. Th. 10, 110; Vitr. 9, 6; Flor. 4, 12, 44 Duk. N. cr.; Vulg. Judic. 4, 21; 5, 26.— Poet., transf., the face, visage in gen., Prop. 2, 24 (3, 18), 3; 2, 18, 32 (3, 11, 10).— The head:

    jacuit pulsus tria tempora ramo Cacus,

    upon his three heads, Prop. 4 (5), 9, 15.— Sing.:

    tremulum movens Cana tempus anilitas Omnia omnibus annuit,

    Cat. 61, 162. —
    2.
    Transf.
    a.
    The time in its moral aspects; the state of the times, position, state, condition; in plur., the times, circumstances (esp. freq. of dangerous or distressful cir cumstances):

    si ad tuum tempus perduci tur, facilis gubernatio est,

    time of administration, consulship, Cic. Fam. 10, 1, 2:

    omne meum tempus amicorum temporibus transmittendum putavi... et meus labor in privatorum periculis versatus,

    id. Imp. Pomp. 1, 1:

    quid a me cujusque tempus poscat,

    id. Planc. 32, 79:

    tempori meo defuerunt,

    my necessity, id. Sest. 58, 123; cf.:

    qui tot annos ita vivo, ut a nullius umquam me tempore aut commodo aut otium meum abstraxerit aut, etc.,

    id. Arch. 6, 12:

    tempori cedere, id est necessitati parere, semper sapientis est habitum,

    id. Fam. 4, 9, 2:

    nisi forte temporis causā nobis adsentiebare,

    id. Tusc. 4, 4, 8:

    neque poëtae tempori meo defuerunt,

    id. Sest. 58, 123; cf.:

    suscipere onus laboris atque officii ex necessariorum tempore,

    id. Div. in Caecil. 2, 5:

    in summo et periculosissimo rei publicae tempore,

    id. Fl. 3, 6:

    tempore summo rei publicae,

    id. Phil. 5, 17, 46; id. Verr. 1, 1, 1; cf.:

    pecuniam conferre in rei publicae magnum aliquod tempus,

    id. Off. 3, 24, 93:

    pro tempore atque periculo exercitum conparare,

    Sall. C. 30, 5:

    o saepe mecum tempus in ultimum Deducte,

    to the last extremity, Hor. C. 2, 7, 1:

    eae (res) contra nos faciunt in hoc tempore,

    at the present time, under the present circumstances, Cic. Quint. 1, 1; cf.:

    nec miserae prodesse in tali tempore quibat,

    Lucr. 1, 93:

    indignatus, dici ea in tali tempore audirique,

    Liv. 30, 37, 8; v. Zumpt, Gram. § 475.—In plur.:

    incidunt saepe tempora, cum ea, etc.,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    omnes illae orationes causarum ac temporum sunt,

    id. Clu. 50, 139:

    tempora rei publicae, qualia futura sint, quis scit? mihi quidem turbulenta videntur fore,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    scripsi versibus tres libros de temporibus meis,

    id. ib. 1, 9, 23; cf. id. ib. §

    11: dubia formidolosaque tempora,

    id. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    cedere temporibus,

    id. Mil. 1, 2:

    animus secundis Temporibus dubiisque rectus,

    Hor. C. 4, 9, 36:

    Madates erat regionis praefectus, haud sane temporum homo,

    Curt. 5, 3, 4.—
    b.
    Time in poetry and rhetoric, i. e. measure, quantity:

    idem facit in trochaeo, qui temporibus et intervallis est par iambo,

    Cic. Or. 57, 194; cf.:

    tempora certa modique,

    Hor. S. 1, 4, 58:

    rhythmi spatio temporum constant,

    Quint. 9, 4, 46 sq. —
    c.
    In gram., a tense of a verb, Varr. L. L. 9, § 32; 95 sq.; 10, § 47 Müll.; Quint. 1, 5, 47; 9, 1, 11; 9, 3, 11 et saep.—
    II.
    Adverb. phrases.
    A.
    tempŏrē, and more freq in adverb. form, tempŏrī or tempĕrī, at the right or fitting time, at the appointed time, in time, betimes, timely, seasonably:

    rogat, satisne tempori opera sient confecta,

    Cato, R. R. 2, 1; 3, 4; cf.:

    qui vult sua tempori conficere officia,

    Plaut. Rud. 4, 2, 16: reddere aliquid tempori, Titin. ap. Non. 369, 22:

    sequimini, ut, quod imperatum est, veniam advorsum temperi,

    Plaut. Men. 2, 3, 90; cf.:

    temperi huic anteveni,

    id. Trin. 4, 2, 66:

    temperi ego faxo scies,

    id. Ps. 1, 3, 153:

    ut cenam coqueret temperi,

    id. Stich. 5, 2, 6; id. Cas. 2, 6, 60.—In a punning allusion to the meaning temple (v. supra): Eu. Coquite, facite, festinate nunc jam, quantum lubet. Co. Temperi:

    postquam implevisti fusti fissorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6:

    ego renovabo commendationem, sed tempore,

    Cic. Fam. 7, 18, 1:

    temporis ars medicina fere est: data tempore prosunt, Et data non apto tempore vina nocent,

    Ov. R. Am. 131 sq.:

    tempore abest,

    id. H. 4, 109.— Comp.:

    memini te mihi Phameae cenam narrare: temperius fiat: cetera eodem modo,

    Cic. Fam. 9, 16, 8:

    modo surgis Eoo Temperius caelo, modo serius incidis undis,

    more betimes, earlier, Ov. M. 4, 198:

    ut propter cibi spem temporius ad officinam redeant,

    Col. 8, 4, 3; 2, 8, 12; App.M. 9, p. 229, 22.—
    B.
    Form tempore, in time, with the progress of time, gradually:

    tempore ruricolae patiens fit taurus aratri,... Tempore paret equus habenis,

    Ov. Tr. 4, 6, 1 sqq. —
    C.
    Ad tempus.
    1.
    At the right or appointed time, in time:

    ad tempus redire,

    Cic. Att. 13, 45, 2:

    ad tempus venire,

    Liv. 38, 25:

    ad tempus ei mendacium vestrum accommodavistis,

    Cic. Cael. 7, 17.—
    2.
    For some time, for the time being, for a while, for the moment:

    quae (perturbatio animi) plerumque brevis est et ad tempus,

    Cic. Off. 1, 8, 27:

    coli ad tempus,

    id. Lael. 15, 53: [p. 1852] dux ad tempus lectus, Liv. 28, 42, 5; Tac. A. 1, 1; cf.:

    ad breve (sc. tempus),

    Suet. Tib. 68. —
    D.
    Ante tempus, before the right time, too soon:

    ante tempus mori miserum esse,

    Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Lael. 3, 11:

    ante tempus domo digressus,

    Sall. J. 79, 7; Suet. Aug. 26; cf.:

    sero post tempus venis,

    Plaut. Capt. 4, 2, 90.—
    E.
    Ex tempore, instantaneously, forthwith, on the spur of the moment, extempore:

    versus fundere ex tempore,

    Cic. de Or. 3, 50, 194:

    magnum numerum optimorum versuum dicere ex tempore,

    id. Arch. 8, 18:

    scribere,

    Quint. 10, 3, 17; Sen. Contr. 3, praef.—
    2.
    According to circumstances:

    expedire rem et consilium ex tempore capere posse,

    Cic. Off. 2, 9, 33:

    haec melius ex re et ex tempore constitues,

    id. Fam. 12, 19, 2.—
    F.
    In tempore, at the right, proper, or appropriate time, in time:

    in tempore ad eam veni,

    Ter. Heaut. 2, 3, 123:

    in ipso tempore eccum ipsum,

    in the nick of time, id. And. 3, 2, 52:

    ni pedites equitesque in tempore subvenissent,

    Liv. 33, 5, 2:

    in tempore memorare,

    Tac. A. 1, 58 fin. —
    G.
    In tempus, for a time, temporarily:

    scena in tempus structa,

    Tac. A. 14, 20; cf.:

    in omne tempus,

    forever, Cic. Fam. 5, 15, 1.—
    H.
    Per tempus, at the right time, in time:

    non potuisti magis per tempus mihi advenire quam advenis,

    Plaut. Men. 1, 2, 30; cf.:

    per tempus subvenistis mihi,

    id. Truc. 1, 2, 85.—
    K.
    Pro tempore, according to circumstances:

    consilium pro tempore et pro re capere,

    Caes. B. G. 5, 8:

    pauca pro tempore milites hortatus,

    Sall. J. 49, 6; Verg. E. 7, 35; Ov. Tr. 4, 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > tempore

  • 19 tempus

    tempus, ŏris ( abl. temp. tempori or temperi; v. infra), n. [etym. dub.; perh. root tem-; Gr. temnô; prop. a section; hence, in partic., of time].
    I.
    Lit., a portion or period of time, a time:

    tempus diei,

    daytime, Ter. Heaut. 1, 2, 38; 1, 1, 116:

    extremum diei,

    Cic. de Or. 1, 7, 26; cf.:

    matutina tempora,

    morning hours, id. Fam. 7, 1, 1:

    anni tempora,

    the seasons, Lucr. 2, 33; 5, 1396; cf.:

    quam (Ennam) circa sunt laetissimi flores omni tempore anni,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    maturius paulo, quam tempus anni postulabat, in hiberna exercitum deduxit,

    Caes. B. G. 1, 54:

    erat hibernum tempus anni,

    Cic. Rep. 1, 12, 18; Auct. B. Alex. 43, 1.—
    2.
    Esp. of the time intervening between two events, etc., an interval, period, time:

    longo post tempore,

    Verg. E. 1, 68:

    magno post tempore,

    Just. 13, 4, 25; 16, 1, 1:

    brevi post tempore,

    id. 1, 7, 19; 4, 4, 4; 12, 2, 6:

    parvo post tempore,

    Val. Max. 8, 6, 1. — Plur.:

    longis temporibus ante,

    Cic. Rep. 2, 34, 5.—
    B.
    Transf., time, in general.
    1.
    Lit.
    a.
    In gen.:

    tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis cum alicujus annui, menstrui, diurni nocturnive spatii certā significatione,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    tempus esse dicunt intervallum mundi motus: id divisum in partes aliquot, maxime ab solis et lunae cursu: itaque ab eorum tenore temperato tempus dictum,

    Varr. L. L. 6, § 2 Müll.: hos siderum errores id ipsum esse, quod rite dicitur tempus, Cic. Univ. 9 fin.:

    neque ut celari posset, tempus spatium ullum dabat,

    Ter. Hec. 3, 3, 14; cf.:

    nisi tempus et spatium datum sit,

    Cic. Quint. 1, 4:

    vix huic tantulae epistulae tempus habui,

    id. Att. 1, 14, 1:

    egeo tempore,

    id. Q. Fr. 3, 5, 4:

    unius horae tempus,

    Liv. 44, 9, 4:

    aliquot dierum tempus amisit,

    Lact. Mort. Pers. 45, 5:

    tempus duorum mensium petere ad delectus habendos,

    Liv. 29, 5, 7:

    triginta dierum tempus petens, ut, etc.,

    id. 38, 37, 10:

    tempus, pacis an belli, festinationis an otii,

    Cic. de Or. 3, 55, 211:

    ut tempora postulabant belli,

    Liv. 24, 8, 7:

    nec belli tantum temporibus, sed etiam in pace,

    id. 35, 28, 1:

    temporibus Punici belli,

    Just. 30, 3, 1; 43, 4, 11:

    mihi vero omne tempus est ad meos libros vacuum,

    Cic. Rep. 1, 9, 14:

    erit, erit illud profecto tempus et illucescet ille aliquando dies, cum, etc.,

    id. Mil. 26, 69:

    ex quo tempore tu me diligere coepisti,

    id. Fam. 3, 4, 2:

    eo tempore, quo promulgatum de multā ejus traditur,

    Liv. 6, 38, 12; 23, 10, 13:

    tempore, quo in homine non ut nunc omnia consentientia,

    id. 2, 32, 9:

    privatum eo tempore Quinctium fuisse, cum sacramento adacti sint,

    id. 3, 20, 4:

    per idem tempus,

    Cic. Brut. 83, 286:

    quos ad me id temporis venturos esse praedixeram,

    at that time, id. Cat. 1, 4, 10:

    scripta in aliquod tempus reponantur,

    Quint. 10, 4, 2:

    non tantulum Umquam intermittit tempus, quin, etc.,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 32:

    uno et eodem temporis puncto nati... nascendi tempus,

    Cic. Div. 2, 45, 95; cf.:

    alienum tempus est mihi tecum expostulandi,

    id. Fam. 3, 10, 6:

    dare tempus exponendi de aliquā re,

    id. ib. 1, 9, 3:

    committendi proelii,

    Caes. B. G. 2, 19:

    edendi,

    Hor. Ep. 1, 16, 22:

    curandi,

    id. ib. 1, 2, 39:

    tyranno ad consultandum tempus datum est,

    Liv. 34, 33, 5:

    datum cum iis conloquendi tempus,

    id. 26, 22, 11; 45, 24, 11.—In plur.:

    id certis temporibus futurum,

    Cic. Rep. 1, 15, 23:

    si Athenienses quibusdam temporibus nihil nisi, etc., agebant,

    id. ib. 1, 27, 43:

    superioribus temporibus ad te nullas litteras misi,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    illis temporibus,

    id. Lael. 1, 5:

    temporibus illis,

    id. Arch. 3, 6. —
    b.
    In partic., the time, i. e. the fitting or appointed time, the right season, proper period, opportunity, = kairos:

    nunc occasio est et tempus,

    Plaut. Ps. 4, 2, 3:

    tempus maximum est, ut, etc.,

    id. Mil. 4, 3, 9:

    spero ego, mihi quoque Tempus tale eventurum, ut tibi gratiam referam parem,

    id. Merc. 5, 4, 39; cf.:

    tempus habes tale, quale nemo habuit umquam,

    Cic. Phil. 7, 9, 27:

    dicas: tempus maxumum esse ut eat domum,

    Plaut. Mil. 4, 3, 8:

    nunc hora, viri, nunc tempus: adeste,

    Sil. 11, 194:

    consul paulisper addubitavit, an consurgendi jam triariis tempus esset,

    Liv. 8, 10, 1:

    cum jam moriendi tempus urgueret,

    was close at hand, Cic. Tusc. 1, 43, 103; Varr. R. R. 3, 16, 20:

    verno inserentis tempus urguet,

    Plin. 17, 14, 24, § 113: tempus est, with inf.:

    sed jam tempus est, ad id quod instituimus accedere,

    Cic. Top. 1, 5:

    dicere aliquid de ordine argumentorum,

    id. de Or. 2, 42, 181:

    conari etiam majora,

    Liv. 6, 18, 12:

    nunc corpora curare tempus est,

    id. 21, 54, 2:

    tibi abire,

    Hor. Ep. 2, 2, 215:

    jam tempus agi res,

    Verg. A. 5, 638:

    tempus est jam hinc abire me,

    Cic. Tusc. 1, 41, 99:

    suo tempore,

    at a fitting time, id. Lael. 3, 11; cf. id. Phil. 14, 6, 15; id. Verr. 2, 3, 60, § 139; Plin. 18, 6, 8, § 44.—
    (β).
    tempŏra, um (less freq. in the sing. tempus), after the Gr. ta kairia (prop. the right place, the fatal spot), the temples of the head; plur.:

    duae suturae super aures tempora a superiore capitis parte discernunt,

    Cels. 8, 1; Plin. 20, 6, 23, § 54; Lucr. 1, 930; 4, 5; 6, 1194; Tib. 2, 2, 7; Verg. A. 5, 416; Hor. C. 1, 7, 23; 3, 25, 20; 4, 1, 32; 4, 8, 33 et saep.— Sing.:

    contorquet brachium et Graccho percutit tempus,

    Auct. Her. 4, 55, 68; Verg. A. 9, 418; Sil. 12, 414; Stat. Th. 10, 110; Vitr. 9, 6; Flor. 4, 12, 44 Duk. N. cr.; Vulg. Judic. 4, 21; 5, 26.— Poet., transf., the face, visage in gen., Prop. 2, 24 (3, 18), 3; 2, 18, 32 (3, 11, 10).— The head:

    jacuit pulsus tria tempora ramo Cacus,

    upon his three heads, Prop. 4 (5), 9, 15.— Sing.:

    tremulum movens Cana tempus anilitas Omnia omnibus annuit,

    Cat. 61, 162. —
    2.
    Transf.
    a.
    The time in its moral aspects; the state of the times, position, state, condition; in plur., the times, circumstances (esp. freq. of dangerous or distressful cir cumstances):

    si ad tuum tempus perduci tur, facilis gubernatio est,

    time of administration, consulship, Cic. Fam. 10, 1, 2:

    omne meum tempus amicorum temporibus transmittendum putavi... et meus labor in privatorum periculis versatus,

    id. Imp. Pomp. 1, 1:

    quid a me cujusque tempus poscat,

    id. Planc. 32, 79:

    tempori meo defuerunt,

    my necessity, id. Sest. 58, 123; cf.:

    qui tot annos ita vivo, ut a nullius umquam me tempore aut commodo aut otium meum abstraxerit aut, etc.,

    id. Arch. 6, 12:

    tempori cedere, id est necessitati parere, semper sapientis est habitum,

    id. Fam. 4, 9, 2:

    nisi forte temporis causā nobis adsentiebare,

    id. Tusc. 4, 4, 8:

    neque poëtae tempori meo defuerunt,

    id. Sest. 58, 123; cf.:

    suscipere onus laboris atque officii ex necessariorum tempore,

    id. Div. in Caecil. 2, 5:

    in summo et periculosissimo rei publicae tempore,

    id. Fl. 3, 6:

    tempore summo rei publicae,

    id. Phil. 5, 17, 46; id. Verr. 1, 1, 1; cf.:

    pecuniam conferre in rei publicae magnum aliquod tempus,

    id. Off. 3, 24, 93:

    pro tempore atque periculo exercitum conparare,

    Sall. C. 30, 5:

    o saepe mecum tempus in ultimum Deducte,

    to the last extremity, Hor. C. 2, 7, 1:

    eae (res) contra nos faciunt in hoc tempore,

    at the present time, under the present circumstances, Cic. Quint. 1, 1; cf.:

    nec miserae prodesse in tali tempore quibat,

    Lucr. 1, 93:

    indignatus, dici ea in tali tempore audirique,

    Liv. 30, 37, 8; v. Zumpt, Gram. § 475.—In plur.:

    incidunt saepe tempora, cum ea, etc.,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    omnes illae orationes causarum ac temporum sunt,

    id. Clu. 50, 139:

    tempora rei publicae, qualia futura sint, quis scit? mihi quidem turbulenta videntur fore,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    scripsi versibus tres libros de temporibus meis,

    id. ib. 1, 9, 23; cf. id. ib. §

    11: dubia formidolosaque tempora,

    id. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    cedere temporibus,

    id. Mil. 1, 2:

    animus secundis Temporibus dubiisque rectus,

    Hor. C. 4, 9, 36:

    Madates erat regionis praefectus, haud sane temporum homo,

    Curt. 5, 3, 4.—
    b.
    Time in poetry and rhetoric, i. e. measure, quantity:

    idem facit in trochaeo, qui temporibus et intervallis est par iambo,

    Cic. Or. 57, 194; cf.:

    tempora certa modique,

    Hor. S. 1, 4, 58:

    rhythmi spatio temporum constant,

    Quint. 9, 4, 46 sq. —
    c.
    In gram., a tense of a verb, Varr. L. L. 9, § 32; 95 sq.; 10, § 47 Müll.; Quint. 1, 5, 47; 9, 1, 11; 9, 3, 11 et saep.—
    II.
    Adverb. phrases.
    A.
    tempŏrē, and more freq in adverb. form, tempŏrī or tempĕrī, at the right or fitting time, at the appointed time, in time, betimes, timely, seasonably:

    rogat, satisne tempori opera sient confecta,

    Cato, R. R. 2, 1; 3, 4; cf.:

    qui vult sua tempori conficere officia,

    Plaut. Rud. 4, 2, 16: reddere aliquid tempori, Titin. ap. Non. 369, 22:

    sequimini, ut, quod imperatum est, veniam advorsum temperi,

    Plaut. Men. 2, 3, 90; cf.:

    temperi huic anteveni,

    id. Trin. 4, 2, 66:

    temperi ego faxo scies,

    id. Ps. 1, 3, 153:

    ut cenam coqueret temperi,

    id. Stich. 5, 2, 6; id. Cas. 2, 6, 60.—In a punning allusion to the meaning temple (v. supra): Eu. Coquite, facite, festinate nunc jam, quantum lubet. Co. Temperi:

    postquam implevisti fusti fissorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6:

    ego renovabo commendationem, sed tempore,

    Cic. Fam. 7, 18, 1:

    temporis ars medicina fere est: data tempore prosunt, Et data non apto tempore vina nocent,

    Ov. R. Am. 131 sq.:

    tempore abest,

    id. H. 4, 109.— Comp.:

    memini te mihi Phameae cenam narrare: temperius fiat: cetera eodem modo,

    Cic. Fam. 9, 16, 8:

    modo surgis Eoo Temperius caelo, modo serius incidis undis,

    more betimes, earlier, Ov. M. 4, 198:

    ut propter cibi spem temporius ad officinam redeant,

    Col. 8, 4, 3; 2, 8, 12; App.M. 9, p. 229, 22.—
    B.
    Form tempore, in time, with the progress of time, gradually:

    tempore ruricolae patiens fit taurus aratri,... Tempore paret equus habenis,

    Ov. Tr. 4, 6, 1 sqq. —
    C.
    Ad tempus.
    1.
    At the right or appointed time, in time:

    ad tempus redire,

    Cic. Att. 13, 45, 2:

    ad tempus venire,

    Liv. 38, 25:

    ad tempus ei mendacium vestrum accommodavistis,

    Cic. Cael. 7, 17.—
    2.
    For some time, for the time being, for a while, for the moment:

    quae (perturbatio animi) plerumque brevis est et ad tempus,

    Cic. Off. 1, 8, 27:

    coli ad tempus,

    id. Lael. 15, 53: [p. 1852] dux ad tempus lectus, Liv. 28, 42, 5; Tac. A. 1, 1; cf.:

    ad breve (sc. tempus),

    Suet. Tib. 68. —
    D.
    Ante tempus, before the right time, too soon:

    ante tempus mori miserum esse,

    Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Lael. 3, 11:

    ante tempus domo digressus,

    Sall. J. 79, 7; Suet. Aug. 26; cf.:

    sero post tempus venis,

    Plaut. Capt. 4, 2, 90.—
    E.
    Ex tempore, instantaneously, forthwith, on the spur of the moment, extempore:

    versus fundere ex tempore,

    Cic. de Or. 3, 50, 194:

    magnum numerum optimorum versuum dicere ex tempore,

    id. Arch. 8, 18:

    scribere,

    Quint. 10, 3, 17; Sen. Contr. 3, praef.—
    2.
    According to circumstances:

    expedire rem et consilium ex tempore capere posse,

    Cic. Off. 2, 9, 33:

    haec melius ex re et ex tempore constitues,

    id. Fam. 12, 19, 2.—
    F.
    In tempore, at the right, proper, or appropriate time, in time:

    in tempore ad eam veni,

    Ter. Heaut. 2, 3, 123:

    in ipso tempore eccum ipsum,

    in the nick of time, id. And. 3, 2, 52:

    ni pedites equitesque in tempore subvenissent,

    Liv. 33, 5, 2:

    in tempore memorare,

    Tac. A. 1, 58 fin. —
    G.
    In tempus, for a time, temporarily:

    scena in tempus structa,

    Tac. A. 14, 20; cf.:

    in omne tempus,

    forever, Cic. Fam. 5, 15, 1.—
    H.
    Per tempus, at the right time, in time:

    non potuisti magis per tempus mihi advenire quam advenis,

    Plaut. Men. 1, 2, 30; cf.:

    per tempus subvenistis mihi,

    id. Truc. 1, 2, 85.—
    K.
    Pro tempore, according to circumstances:

    consilium pro tempore et pro re capere,

    Caes. B. G. 5, 8:

    pauca pro tempore milites hortatus,

    Sall. J. 49, 6; Verg. E. 7, 35; Ov. Tr. 4, 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > tempus

  • 20 Summum bonum

    Высшее благо.
    Цицерон, "О высшем благе и высшем зле", I, 9, 29: Quaerimus igitur, quid sit extremum et ultimum bonorum, quod omnium philosophorum sententia tale debet esse, ut ad id omnia referri oporteat, ipsum autem nusquam. Hoc Epicurus in voluptate ponit, quod summum bonum esse vult, summumque malum dolorem. "Мы ищем, что является предельным и последним из благ. По мнению всех философов, оно должно быть таким, чтобы все измерялось им, а само оно - ничем вне его. Эпикур полагает такой предел в наслаждении, которое он признает за высшее благо, и соответственно, боль за высшее зло".
    Безудержный ажиотаж, превративший Францию в игорный дом и уподобивший наполеоновскую империю бирже, отнюдь не ограничивается пределами этой страны. Эта эпидемия, не сдерживаемая политическими границами, перекинулась через Пиренеи, Альпы, Рейн и, как это ни удивительно, охватила солидную Германию, где спекуляция в области идей уступила место спекуляции ценными бумагами, summum bonum - бонусу [ финансовый термин - "платежное обязательство" - авт. ], загадочный язык диалектики - не менее загадочному языку биржи, стремление к единству - страсти к дивидендам. (К. Маркс, Пруссия.)
    Основа реальной научной этики - социальное чувство, принцип "наибольшего блага наибольшего числа". А наибольшее благо (summum bonum философов) реальной этики, источник и условие всех остальных благ - жизнь. (К. А. Тимирязев, Наука, демократия и мир. Старческие мечтания.)
    Разве мы не можем, не мудрствуя лукаво, предположить, что хорошую жизнь прожила та чета, которая жила счастливо? Тут встает не только вопрос summum bonum, или высшего блага, о котором столько спорили в старину философы, есть еще и другая трудность: кто может рассудить, счастлив или несчастлив другой? (Ричард Олдингтон, Смерть героя.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Summum bonum

Страницы

См. также в других словарях:

  • Tale of Revenge — MusikalbumVorlage:Infobox Musikalbum/Wartung/Art unerkannt von Ensiferum Veröffentlichung 18. März 2004 Label …   Deutsch Wikipedia

  • Tale — Tale, n. [AS. talu number, speech, narrative; akin to D. taal speech, language, G. zahl number, OHG. zala, Icel. tal, tala, number, speech, Sw. tal, Dan. tal number, tale speech, Goth. talzjan to instruct. Cf. {Tell}, v. t., {Toll} a tax, also… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • tale — W3 [teıl] n [: Old English; Origin: talu] 1.) a story about exciting imaginary events tale of ▪ tales of adventure ▪ a book of old Japanese folk tales (=traditional stories) ▪ a fairy tale by Hans Christian Andersen ▪ a caution …   Dictionary of contemporary English

  • Tale Of Revenge — Сингл Ensiferum Дата выпуска 2004 …   Википедия

  • Tale of a Hero — Éditeur …   Wikipédia en Français

  • Tale of Revenge — Сингл E …   Википедия

  • Tale — may refer to:*Cautionary tale, a traditional story told in folklore, to warn its hearer of a danger *Fairy tale, a fictional story that usually features folkloric characters (such as fairies, goblins, elves, trolls, witches, giants, and talking… …   Wikipedia

  • tale — [ teıl ] noun count ** 1. ) a story about imaginary events or people: tale of: tales of bravery and romance 2. ) a spoken account of someone s experiences, especially when they are made to seem more exciting or unpleasant than they really were:… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Tale of Tales — Тип …   Википедия

  • Tale Spinnin' — Album par Weather Report Sortie 1975 Enregistrement février avril 1975 Durée 43:01 Genre Jazz fusion Jazz funk Producteur …   Wikipédia en Français

  • talé — talé, ée [ tale ] adj. • taulé « broyé » v. 1330; repris 1860; de taler ♦ Meurtri, taché, en parlant des fruits. Pêches talées. ⊗ HOM. Taller. ● talé Participe passé de taler. talé, ée [tale] adj. ÉTYM. V. 1330, taulé « …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»